1. ‘otoczyć, okrążyć, uniemożliwiając wydostanie się, wpędzić kogoś w zasadzkę’; 2. o psie ‘zatrzymać zwierzynę do chwili dojścia do niej myśliwego’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ten czasownik wielokrotny został utworzony ze wzdłużeniem samogłoski o > a od stpol. (XV w.) osoczyć ‘oskarżyć, obwinić (zwykle niesłusznie); oczernić’, w XVI-XVII w. ‘osaczyć (zwierzynę)’ (w stpol. występował też rzeczownik osoczenie ‘fałszywe oskarżenie, donos’, osoczca ‘oskarżyciel, oszczerca’ oraz osoka ‘oskarżenie, oszczerstwo’); podstawą psłow. *sočiti‘ścigać, tropić; obwiniać, oskarżać’.
Pierwotna postać
Osoczył, a obżałował je wielą haniebnych złości.
Biblia Leopolity, 1561 r.
poleca
b/d
osaczać
forma wielokrotna
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Osaczyć