Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Orać

poleca 100% 4 głosy

1. ‘spulchniać ziemię przez oddzielanie i odwracanie skib’; 2. potocznie ‘ciężko pracować’.

Pochodzenie:

Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. orat, ros. regionalne orať) < psłow. *orati (w pierwotnej formie [*orti] ‘orać’) – ma odpowiedniki m.in. w lit. arti i łac. arō, arāre ‘ts.’ – wszystkie one są kontynuacją pie. wyrazu o charakterze rolniczym *ar(ә)- ‘orać’ utworzonego od pierwiastka *arә- ‘rozdzielać’, a więc pierwotne znaczenie wyrazu to ‘rozdzielać ziemię (narzędziem)’.

Źródło Ziemia potrzebuje ludzkiej pracy, jako jest oractwo.
Sebastian Petrycy (ok. 1554-1626)

poleca b/d

oracz

poleca b/d

orka

poleca b/d

orny

poleca 91% 11 głosów

radło

1. ‘drewniane, proste narzędzie do orania’; 2. nowsze ‘rodzaj pługa do obsypywania roślin’; 3. dialektalnie też ‘konar drzewa’; 4. stpol. (od XIII w.) w specjalnym znaczeniu ‘jednostka miary powierzchni ziemi’; ogsłow. (por. czes. radlo, ros. ralo) < psłow. *ordlo ‘pierwotny prymitywny przyrząd do orania’– nazwa narzędzia utworzona od pierwotnego [*orti] ‘orać’; w stpol. też w postaci redło

poleca 30% 17 głosów

rola

1. ‘pole uprawne’; 2. dialektalnie również ‘zaorane pole’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. przestarzałe role, ros. roľja, słoweń. dialektalne râl) < psłow. *orlьji / *orlьja ‘orka, uprawa roli; pole orne, zaorane’; pierwotnie nazwa czynności od psłow. *orati ‘orać’

poleca b/d