profil

Miara

poleca 60% 5 głosów

1. ‘jednostka, za pomocą której mierzone są jakieś wielkości’; 2. ‘przedmiot lub przyrząd do mierzenia’; 3. ‘wielkość lub rozmiar czegoś’; 4. ‘umiar w czymś, dopuszczalne granice czegoś’; 5. potocznie ‘mierzenie szytego ubrania’; 6. stpol. też ‘należna ilość; danina w zbożu lub mące uiszczana za zmielenie zboża w młynie’.

Pochodzenie:

Od XIII w.; ogsłow. (por. czes. mira ‘miara; miarka; nastrój’, ros. méra ‘jednostka miary; przyrząd do mierzenia; wielkość, rozmiar’) < psłow. *měra ‘mierzenie; miara, przyrząd do mierzenia, jednostka miary’ – pierwotnie była to nazwa czynności od pie. *mē- ‘wyznaczać coś, mierzyć’.

Pierwotna postać

W stpol. występowała również forma miera.

Źródło Trzeźwość a miara – najwierniejsze stróże zdrowia.
Jan Kochanowski (1530-1584)

poleca b/d

miarka

zdrobnienie

poleca 100% 2 głosy

miarkować

1. ‘stosować do czegoś jakąś miarę, ściśle odmierzać’; przestarzale ‘utrzymywać w odpowiednich granicach, rozmiarach’; 2. ‘obliczać; oceniać; kierować ku czemuś, kształtować’ (XVI w.); od XVI w.; czasownik odrzeczownikowy od miarka z wtórnym nałożeniem się niem. merken ‘spostrzegać, zauważać, zmiarkować, odczuwać’

poleca b/d

mierzyć

1. ‘określać ilość, wielkość czegoś, wymierzać, odmierzać’; 2. ‘przymierzać’; 3. ‘brać na cel, celować’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *měriti ‘mierzyć, odmierzać, przymierzać; celować, godzić czymś w kogoś’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *měra

Podoba się? Tak Nie
Więcej informacji:

Materiał opracowany przez eksperta

Spis treści