Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Kąpać się

poleca b/d

1. ‘zanurzać, moczyć w wodzie’; 2. ‘myć się’.

Pochodzenie:

Od XV w.; ogsłow. (por. czes. koupat (se), ros. kupáť(sja), sch. kupati (se))< psłow. *kąpati ‘zanurzać w wodzie, kąpać, myć’, *kąpati sę ‘zanurzać się w wodzie, kąpać się, myć się’; dalsza etymologia niejasna.

Pierwotna postać

Dawniej występowała również forma kępać.

Źródło Przyszła się kępać do rzeki.
Biblia Brzeska (Radziwiłłowska), 1563 r.

W wodzie się myć i w niej kępać.
Marcin Siennik (zm. 1588)

poleca b/d

kąpiel

1. ‘kąpanie (się)’; 2. stpol. też ‘sadzawka, miejsce kąpieli’; 3. kąpiele ‘zabiegi lecznicze; zakład kąpielowy, miejscowość kąpielowa’; od XV w.; ogsłow. (por. np. czes. koupel, ros. kupéľ) < psłow. *kąpělь ‘zanurzanie (się)w wodzie, kąpanie (się)’ – nazwa czynności utworzona od psłow. *kąpati

poleca b/d