1. ‘stan, w którym jest się świadomym, świadomie się reaguje na rzeczywistość’; 2. ‘rzeczywistość’.
Pochodzenie:
Od XV w.; rzeczownik wtórnie utworzony od pierwotnego przysłówka na jawie < psłow. przysłówek *avě ‘w stanie czuwania, nie we śnie’; pokrewne z lit.dawnym ovyje ‘na jawie, nie we śnie’ i stind. âviş ‘jawnie’; podstawą pie. *au- ‘postrzegać zmysłami, pojmować’.
Pierwotna postać
Dawniej również w postaci jaw (w XVI w. częstsze niż jawa).
Obecna postać
Dziś dawna forma jaw wchodzi w skład wyrażenia wyjść na jaw ‘stać się wiadomym’.
poleca
100%
4 głosy
jawić się
1. ‘stawać się widocznym, wynurzać się z tła’; 2. przestarzale jawić‘czynić jawnym, okazać, objawić’; od XVII w., ale formy przedrostkowe występowały już od XIV w.; ogsłow. < psłow. *aviti, *av`ą ‘czynić jawnym, widocznym, znanym’ utworzone od przysłówka *avě
poleca
b/d
zjawić się
czasownik przedrostkowy ; od XIV w.
poleca
b/d
jawny
1. ‘nieukrywany’; 2. ‘publiczny’; 3. ‘wyraźny, oczywisty’; 4. też ‘wydatny,okazały’, ‘znajdujący się na otwartej przestrzeni; otwarty’ (XVI w.); odXIV w.; ogsłow. < psłow. *avьnъ ‘nieskryty, publicznie wiadomy, widoczny’ – przymiotnik od psłow. przysłówka *avě; w stpol. również w formach jewni i jawni
poleca
50%
2 głosy
na jawie
1. ‘nie we śnie, w rzeczywistości’; 2. też ‘na wolnej przestrzeni, nie pod dachem’ (XVI w.); od XV w.
Podobne teksty:
- 85% Morze
- 85% Wiersze z trudnościami!
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Jawa