Komunista okrutnik

Cezary, który w wyniku represji rewolucyjnych stracił matkę, miał okazję poznać okrucieństwo komunistów rewolucjonistów, nieszanujących ludzkiego życia i zdrowia, niemających nawet szacunku dla ludzkich zwłok. Panią Barykową zamęczono w karnym obozie pracy i chciano pochować anonimowo we wspólnej mogile z innymi więźniami. Cezary wystarał się dla niej o osobny grób i katolicki pogrzeb. Widząc matkę w trumnie, dostrzegł jednak, że z jej palca zdarto ślubną złotą obrączkę (wyrwaną wraz z kawałkiem ciała!). Widział też trupy młodych dziewcząt i kobiet (piękna Ormianka) zabitych podczas zamieszek na tle narodowościowym w Baku (skutki rewolucji).
W Bożej podszewce Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz bolszewicy traktowani są przez mieszkańców miast i wsi wschodniej Polski jak głodni, ubodzy, prymitywni barbarzyńcy – szarańcza. Ludność wita z ulgą niemieckich najeźdźców, sądząc, że to „kulturalny naród”, natomiast bolszewików boi się.
Okrutnikami nieprzestrzegającymi praw człowieka okażą się też sowieccy żołnierze z Wrót Europy w reż. Jerzego Wójcika (mordowanie lekarzy, pielęgniarek,rannych) czy gwałcący kobiety żołdacy z Pierścionka z orłem w koronie (film Andrzeja Wajdy na podstawie powieści Aleksandra Ścibora-Rylskiego).
Jako komuniści okrutnicy przedstawieni są też nadzorcy łagrów (Wszystko,co najważniejsze Oli Watowej, Inny świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, proza Leo Lipskiego, Aleksandra Sołżenicyna, Józefa Czapskiego, Opowiadania kołymskie Warłama Szałamowa). Wymyślne tortury i głód w łagrach dorównują praktykom hitlerowskim.
Nie przestrzegają praw człowieka komuniści mordujący polskich oficerów w Katyniu (Na nieludzkiej ziemi Józefa Czapskiego, piosenka Katyń Jacka Kaczmarskiego czy wiersz Guziki Zbigniewa Herberta).
W polskich filmach poznamy też komunistów ze stalinowskich więzień – katów i oprawców (Prymas. Trzy lata z tysiąca Teresy Kotlarczyk; Matka Królów Janusza Zaorskiego na podstawie powieści Kazimierza Brandysa – postać Klemensa; Przesłuchanie Ryszarda Bugajskiego).