‘środek leczniczy’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. lek, ukr. lik) < psłow. *lěkъ ‘to, czym się leczy, środek leczniczy, lekarstwo’ – przypuszczalnie pochodzi od niepoświadczonego rzeczownika germ. [leka-].
Źródło
O lekarzstwach doświadczonych.
Stefan Falimirz, O ziołach i mocy ich, 1534 r.
Bo jest święte lekarztwo. [‘wódka’].
Rurale iudicium, tj. Ludycyje wieśne na ten nowy 1544 rok
poleca
b/d
leczyć
‘uzdrawiać, wyprowadzać z choroby’; od XV w.; ogsłow. (czes. lečit, ros. lečiť) < psłow. *lěčiti ‘leczyć, kurować, uzdrawiać’ – czasownik odrzeczownikowy od *lěkъ
poleca
b/d
lekarz
‘człowiek zajmujący się leczeniem chorób’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. lékař, ros. lékar’, słoweń. lekár) < psłow. *lěkaŕь ‘ten, kto dostarcza leków, leczy’ < psłow. *lěkъ z przyrostkiem -aŕь
Podobne teksty: