1. ‘miejsce, gdzie coś się kończy’; 2. ‘czas, gdy coś się kończy’; stpol. też: 3. ‘śmierć’ oraz 4. ‘cel’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. konec, ros. konéc) < psłow. *konьcъ ‘punkt, linia końcowa, koniec lub początek’ – pierwotne zdrobnienie od psłow. *konъ /*konь ‘punkt lub linia krańcowa, koniec lub początek’.
Pierwotna postać
W stpol. słowo używane było również w postaci końc.
Podobne teksty: