1. ‘ubijać, uderzać stukając’; 2. stpol. (od XIV w.) ‘kuć, bić metal’; 3. również ‘obmawiać, szkalować’ (XVI w.); 4. dawniej i dziś dialektalnie ‘kłapać, szczękać zebami’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. klepat ‘stukać, pukać, klepać’, ros. klepať ‘nitować; oczerniać’) < psłow. *klepati ‘stukać, pukać, klepać’ – czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
poleca
b/d
klepisko
1. ‘miejsce młocki’; 2. ‘podłoga z ubitej gliny, ziemi’
poleca
b/d
klepka
‘deszczułka z drewna do układania posadzek, do wyrobów bednarskich itp.’; od XV w.
poleca
b/d
oklep
najczęściej w wyrażeniu na oklep
poleca
b/d
poklepać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
uklepać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wyklepać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zaklepać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
-klepywać
forma wielokrotna -klepywać w czasownikach przedrostkowych
poleca
b/d
klepnąć
forma jednokrotna
Materiał opracowany przez eksperta