1. ‘pomieszczenie z prętów lub krat, służące do hodowli lub transportu zwierząt, ptaków’; 2. ‘małe, ciasne pomieszczenie’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. słowac. klietka ‘ts.’, ros. klétka ‘klatka; kratka; komórka’) < psłow. *klêtьka ‘prymitywne, byle jak zrobione, małe pomieszczenie’ –początkowo zdrobnienie od psłow. *klêtь ‘prymitywne pomieszczenie, szałas, buda, izdebka’ (por. pol. dawne kleć); dokładne odpowiedniki w językach bałt. (por. lit. klětis ‘spichlerz’ oraz łot. klěts ‘spichlerz, komora’); podstawą pie. *klei- ‘opierać, skłaniać’.
Pierwotna postać
W stpol. stosowano formy klatka i kletka ‘szopa, buda, komórka; klatka, kojec’; w XVI w. też w znaczeniu ‘sidła, pułapka’; od XV w. również kleć ‘prowizoryczne, byle jak zrobione pomieszczenie’.
Obecna postać
Forma przyjęta do języka potocznego w gwarowej postaci – klitka – jest dziś używana w znaczeniu ‘małe, ciasne, nędzne pomieszczenie’.
poleca
b/d
klecić
1. ‘budować coś z pośpiechem, niedokładnie, z lichych materiałów’; 2. ‘pleść głupstwa’ (XVI w.); czasownik odrzeczownikowy od dawnego pol. kleć < psłow. *klêtь; pierwotnie ‘budować szałas, prymitywny budynek’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Klatka