Zwierciadła to powierzchnie, które odbijają światło. Zwierciadła sferyczne dzielimy na wklęsłe i wypukłe. Środek zwierciadła S i środek jego krzywizny O (środek powierzchni kulistej, której częścią jest zwierciadło) wyznaczają oś optyczną zwierciadła.
Wykorzystując prawo odbicia światła można wykazać, że wszystkie promienie padające na zwierciadło równolegle do osi optycznej, po odbiciu od niego przecinają się w jednym punkcie, który leży na osi optycznej – nazywamy go ogniskiem zwierciadła F.
Na podstawie prawa odbicia światła można wyróżnić dwa charakterystyczne promienie,których bieg po odbiciu od zwierciadła da się przewidzieć.Te promienie wykorzystujemy do konstrukcji obrazów w zwierciadłach sferycznych. Na rysunku zaznaczono dwa charakterystyczne promienie wychodzące z punktu A, które po odbiciu przecinają się w punkcie A', będącym obrazem punktu A.
Między odległością przedmiotu od zwierciadła x, odległością obrazu od zwierciadła y oraz odległością f ogniska od zwierciadła, którą nazywamy ogniskową, istnieje związek nazywany równaniem zwierciadła:
przy czym f=R/2, gdzie R to promień krzywizny zwierciadła.
W zwierciadłach sferycznych powstają obrazy rzeczywiste i pozorne. Obraz jakiegoś punktu A jest rzeczywisty jeśli promienie, które z niego wychodzą, po odbiciu od zwierciadła przetną się w jednym punkcie A', leżącym po tej samej stronie zwierciadła, co punkt A. Obrazy pozorne powstają po drugiej stronie zwierciadła w miejscu przecięcia się przedłużeń promieni odbitych i dla nich y < 0.
Jeśli przez X oznaczymy wysokość przedmiotu, a przez Y oznaczymy wysokość obrazu, to powiększenie p obliczymy,jako:
Dla obrazów powiększonych mamy p > 1, a dla obrazów pomniejszonych mamy p < 1.