‘poruszać, pochylać w różne strony, kołysać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; płnsłow. (czes. chvĕti, chvĕji, ukr. chvijatysja) < psłow. dialektalne*chvĕjati ‘poruszać, potrząsać, kołysać, chwiać’ – prawdopodobnie źródłem jest pie. *suĕ(i)- ‘zginać, wyginać, kręcić, wywijać’: przejście s > ch związane byłoby tu z ekspresywnym charakterem czasownika.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. (także dziś dialektalnie) stosowano postaci chwiać (fiać), chwiejać, chwiewać; w XV-XVI w. forma chowierać się ‘kiwać się, kołysać się,chwiać się’, w XVI w. chwiać też w znaczeniu ‘wiać’, a w XV-XVIII w. formach wierutać.