1. ‘człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany; gbur, prostak’; 2. pogardliwie ‘wieśniak’; 3. w gwarach ‘człowiek podły, nikczemny’; 4. również ‘chan tatarski’ (XVI-XVII w.).
1. ‘człowiek ordynarny, grubiański, nieokrzesany; gbur, prostak’; 2. pogardliwie ‘wieśniak’; 3. w gwarach ‘człowiek podły, nikczemny’; 4. również ‘chan tatarski’ (XVI-XVII w.).
Hebrajskie imię postaci biblijnej, syna Noego, Chama, który niegodnie zachował się wobec swego ojca i został za to przeklęty, dało początek wyrazowi pospolitemu; w pol. występowało od XVI w. – pierwotnie na określenie ‘chłopa, wieśniaka’, lecz od XIX w. zaczęło dominować dzisiejsze podstawowe znaczenie tego wyrazu (‘prostak, gbur’).
Znacznie wcześniej pojawiły się nazwy osobowe: Cham (1259 r.), Chamała(1381 r.), Chamiec (1390 r.), Chamek (1403 r.), Chamny (1453 r.) oraz nazwa miejscowa Chamsko (1404 r., na Mazowszu).
od 1847 r.
od 1870 r.