‘wydawać bzyk’, ‘brzęczeć (o owadzie)’.
Pochodzenie:
Ogsłow. (np. czes. bzičet ‘brzęczeć, bzyczeć’, bzikat ‘brzęczeć, gzić się (o bydle)’, słoweń. bzíkati ‘tryskać; brzęczeć; gzić się’) < psłow. *bъzičati / *bъzyčati,*bъzikati / *bъzykati ‘brzęczeć, bzykać (o owadach)’, utworzony na bazie wyrazu dźwiękonaśladowczego na wzór dźwięku wydawanego przez latające pszczoły (pol. bz!, bzz!).
Pierwotna postać
Dawniej występowała także forma bzikać (XVIII w.); w gwarach: bzikać, bziukać, także w znaczeniu ‘nucić dzieciom do snu’.
Obecna postać
Obecnie występuje również w formie wielokrotnej bzykać oraz jednokrotnej bzyknąć.
poleca
b/d
bzik
1. ‘dziwactwo, mania, lekki obłęd na punkcie czegoś’; 2. ‘dziwak, oryginał’; od XIX w.; utworzony od formy bzikać, podobnie w czes. bzik ‘szaleństwo’
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Bzyczeć