1. ‘przerwanie ciąży, sztuczne poronienie w wyniku zabiegu lekarskiego’ (od ok. 1990 r.); 2. w informatyce ‘kontrolowane zakończenie czynności przetwarzania danych w systemie komputerowym, spowodowane niemożnością lub zbędnością jej kontynuowania’.
Na poziomie łac. słowo to występuje w związku etymologicznym z czasownikiem oriri (‘wschodzić, wstawać, rodzić się’), którego pochodnymi formami są orient, orientis (‘wschód’) oraz orientalia (‘wschodni’), zapożyczone do pol.w postaciach:
orient – ‘kraje wschodnie, Wschód’; od XVIII w.
orientalia – ‘wszelkie rzeczy związane z krajami Wschodu’; od XX w.
orientalista – ‘specjalista w zakresie orientalistyki’; od XIX w.
orientalistyka – ‘nauka o językach, dziejach i kulturze Wschodu; filologiaorientalna’; od XX w.
orientalizm – 1. ‘to, co wschodnie’; 2. ‘element orientalny’; od XIX w.
orientał – w antropologii ‘człowiek należący do typu orientalnego’; od XX w.Zapożyczenia za pośrednictwem wyrazów francuskich:
orientacja – 1. ‘ustalenie położenia wg stron świata’; 2. ‘trafne rozumienie sytuacji, znajomość czegoś’; 3. ‘skłanianie się ku jakiemuś kierunkowi w polityce’; pochodzi od fr. orientation < łac. oriens, orientis
orientować (się) – 1. ‘informować o czymś’; 2. ‘rozpoznawać strony świata’;3. ‘mieć znajomość czegoś’; zapożyczenie z fr. orienter < łac. oriens, orientis.