Wyżywienie – obszary nadwyżek i niedoborów żywności

Mimo postępu technologicznego i rozwoju produkcji żywności nadal w wielu państwach świata istnieją problemy niedożywienia i głodu.Wynikają one głównie z gwałtownego wzrostu liczby ludności (eksplozji demograficznej) w państwach rozwijających się, któremu nie towarzyszył równie szybki wzrost produkcji rolnej. Na świecie istnieją duże dysproporcje w produkcji rolnej, państwa rozwinięte borykają się z nadwyżkami, podczas gdy w państwach rozwijających się jest ona niewystarczająca. Najczęściej również państwa te nie mają wystarczających środków na jej import. Innymi przyczynami występowania obszarów głodu i niedożywienia są: klęski żywiołowe (np. susze lub powodzie), konflikty zbrojne, niski poziom rozwoju rolnictwa czy ograniczenia kulturowo-religijne (np. Indie).
Dobowa wartość energetyczna pożywienia powinna wynosić minimum2400 kilokalorii oraz odpowiednią ilość białka (60-80 gramów)witamin i mikroelementów. Dlatego też wyróżnia się dwie kategorie głodu i niedożywienia: głód ilościowy wynikający ze zbyt niskiej wartości kalorycznej pożywienia oraz głód jakościowy spowodowany niedoborem białka, witamin lub mikroelementów. Głód jakościowy jest również bardzo niebezpieczny gdyż powoduje wiele groźnych chorób (np. szkorbut, beri-beri).
Według szacunków FAO w roku 2001 żyło na świecie ok. 842 mln osób niedożywionych i głodujących. Największą ich część (798 mln)stanowili mieszkańcy państw rozwijających się. W byłych państwach socjalistycznych liczbę ludności niedożywionej szacowano na mniej więcej 34 mln, zaś w państwach rozwiniętych jedynie na mniej więcej 10 mln. Największa liczba ludności niedożywionej żyje w Azji – 505 mln, z czego najwięcej w Indiach (214 mln) i Chinach (135 mln). Na drugim miejscu pod względem liczby ludności niedożywionej znajdowała się Afryka Subsaharyjska (198 mln), na trzecim Ameryka Łacińska i Karaiby (53 mln).