Budowa wnętrza Ziemi

Budowa wnętrza naszej planety wciąż nie jest do końca znana.Z powodu wysokich temperatur i ciśnienia nie jesteśmy w stanie dostać się zbyt daleko w głąb Ziemi. Najgłębsze wiercenia nie przekroczyły głębokości 14 km, czyli 0,2% odległości do środka Ziemi. Stąd nasza wiedza o wnętrzu tej planety opiera się w znacznej mierze na badaniach prowadzonych metodami pośrednimi.Badaniem budowy wnętrza Ziemi zajmuje się geofizyka.
Badania geofizyczne, w tym głównie badania fal sejsmicznych, pozwoliły wyróżnić we wnętrzu Ziemi kilka stref, różniących się budową, składem chemicznym i właściwościami fizycznymi: skorupę ziemską, płaszcz i jądro Ziemi. Poszczególne strefy oddzielone są od siebie powierzchniami nieciągłości,w obrębie których zachodzą wyraźne zmiany parametrów fizycznych– gęstości, ciśnienia, temperatury a niekiedy także stanu skupienia materii.
Skorupa ziemska składa się z dwóch części:
a) zewnętrznej, czyli sialu;
b) wewnętrznej, czyli simy.

Skorupa ziemska ma grubość do 80 km. Składa się z szeregu płyt litosfery, o różnej budowie, oddzielonych od siebie strefami ryftowymi i strefami subdukcji. Wyróżniamy płyty kontynentalne oraz płyty oceaniczne. W obrębie stref ryftowych następuje rozsuwanie (w tempie 10-170 m/rok) płyt litosfery na skutek wdzierania się magmy z głębszych warstw. W obrębie stref subdukcji następuje kolizja zbliżających się do siebie płyt, w efekcie czego płyta oceaniczna podsuwa się pod płytę kontynentalną. Strefy ryftowe i subdukcji to obszary intensywnego zachodzenia zjawisk sejsmicznych i wulkanicznych. Dolną granicę skorupy ziemskiej stanowi powierzchnia nieciągłości Moho. Poniżej niej znajduje się płaszcz Ziemi. Sięga on do mniej więcej 2900 km w głąb. Poniżej płaszcza znajduje się jądro Ziemi. W jądrze Ziemi występują najwyższe temperatury (do 6200°C) i najwyższe ciśnienie (do 400 gPa).