Otton III

Koronowany na króla Rzeszy niemieckiej w 983, zażycia ojca, Ottona II, który zmarł w tym samym roku.Do roku 995 regencję sprawowały matka i babka Ottona III, cesarzowe Teofano i Adelajda. Dzięki nim otrzymał staranne wykształcenie, znał m.in. łacinę i grekę. Koronowany na cesarza w 996.Zainicjował budowę uniwersalnego imperium rzymskiego, składającego się z czterech prowincji: Italii, Galii, Germanii i Sclavinii (Słowiańszczyzny). Wszystkie miały posiadać równe prawa, stolicę planował umieścić we Włoszech. W dalszych planach było połączenie cesarstwa rzymskiego z Bizancjum. Władza najwyższa miała należeć do cesarza, jego pomocnikiem w sprawach duchowych miał być papież. Do idei nowego cesarstwa rzymskiego Otton III przekonywał Bolesława I Chrobrego na zjeździe w Gnieźnie (1000). Zgodził się tam również na utworzenie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego (z biskupstwami w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu). Plany i działalność cesarza spotkały się z silną opozycją w Niemczech i Włoszech. Otton III kontynuował politykę podporządkowania papiestwa. Na tron biskupa Rzymu wybierał wybitne postacie świata chrześcijańskiego: Grzegorza V i Sylwestra II.

Tak jak jego bohater Karol Wielki, Otton potrafił zgromadzić wokół siebie zdumiewające grono intelektualnych (...) luminarzy ówczesnej Europy.
C. Brooke