Mao Zedong

Urodził się w rodzinie chłopskiej, ukończył studia pedagogiczne w Changsha. W 1921 współzałożyciel Komunistycznej Partii Chin (KPCh). W latach 1923–26 współpracował z rządzącą Partią Narodową (Kuomintang), w 1927 zorganizował partyzantkę komunistyczną. Wobec ofensywy wojsk rządowych przeprowadził swe oddziały w czasie tzw. długiego marszu 1934–35,z południa na północ kraju. W tym czasie stał się faktycznym przywódcą chińskich komunistów, formalnie I sekretarzem KC KPCh został w 1943.W latach 1937–45 współpracował z przywódcą Kuomintangu Czang Kai Szekiem w walce z Japonią. W 1946 wznowił wojnę domową, korzystając z pomocy ZSRR. W 1949 pokonał siły Kuomintangu i proklamował powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. W latach 1949–54 premier, 1954–59 przewodniczący (prezydent) ChRL, po rezygnacji z tej funkcji sprawował władzę nieformalną. Zbudował państwo totalitarne, przeprowadził reformę rolną, nacjonalizację zachodnich banków i przemysłu, zlikwidował opozycję polityczną, wprowadził kult jednostki. Inicjator tzw.wielkiego skoku (1958–61) i tzw. rewolucji kulturalnej (1966–69). W 1951 anektował Tybet, włączył się do wojny koreańskiej 1950–53. Po 1956 uniezależnił się od ZSRR. W 1972 znormalizował stosunki z USA.

Siła polityczna wyrasta z lufy karabinu.
Mao Zedong