Ludwik XVI

Wnuk Marii Leszczyńskiej i Ludwika XV, po którym przejął tron francuski w 1774. Jego próby reform gospodarczych i finansowych państwa zakończyły się niepowodzeniem. W 1777 przystąpił do wojny z Wielką Brytanią o wolność Stanów Zjednoczonych; na mocy traktatu pokojowego w 1783 odzyskał część kolonii w Afryce i Indiach. Deficyt budżetowy powiększony m.in. przez wydatki wojenne, złą politykę wewnętrzną i rozrzutność żony Marii Antoniny zmusiły go do zwołania w 1787Zgromadzenia Notablów, a w 1989 Stanów Generalnych w celu wprowadzenia nowych podatków. Po wybuchu rewolucji w 1789utracił część władzy na rzecz Zgromadzenia Narodowego i zmuszony do przeniesienia rezydencji z Wersalu do Paryża. Sprzeciwiał się reformom Zgromadzenia Narodowego w latach 1789–91. W czerwcu1791 po nieudanej próbie ucieczki z Francji został internowany. We wrześniu 1791 podpisał konstytucję, która wprowadzała we Francji monarchię konstytucyjną. W 1792 został pozbawiony władzy królewskiej, po proklamowaniu przez Konwent republiki. Po ujawnieniu kontaktów z dworami wrogimi Francji aresztowany. W 1793 skazany przez Konwent na śmierć za zdradę, zginął na gilotynie.

– To bunt!
Ludwik XVI
– Nie, wasza wysokość, to rewolucja.
F. de Liancourt