Korfanty Wojciech

Pochodził z górniczej rodziny, w czasie studiów na Uniwersytecie Wrocławskim został członkiem organizacji narodowej „Zet”. Od 1901 działacz Ligi Narodowej i redaktor „Górnoślązaka”. W latach 1903–11 i 1918 poseł do parlamentu Rzeszy, 1904–18 na sejm pruski. Walczył o prawa narodowe Polaków na Górnym Śląsku. W 1918 członek Naczelnej Rady Ludowej oraz Komisarz Plebiscytowy. Jeden z przywódców powstań śląskich w 1919 i 1920. Inicjator i dyktator III powstania śląskiego po przegranym plebiscycie w 1921. Doprowadził do przyłączenia dużej części Górnego Śląska do Polski. W latach 1919–30 poseł na sejm, 1922–35 poseł na Sejm Śląski, od1922 związany z Chadecją. Dążył do integracji Górnego Śląska z resztą ziem polskich. W 1923 wicepremier, od 1924 wydawca „Rzeczpospolitej”i „Polonii”, przeciwnik J. Piłsudskiego <Piłsudski Józef> i obozu sanacji. W 1927 Sąd Marszałkowski orzekł, że jego związki z ludźmi biznesu nie licowały z godnością posła i publicysty. Inicjator powstania Centrolewu w 1929. Uwięziony w 1930 w twierdzy brzeskiej.Od 1934 na emigracji, współtwórca Frontu Morges 1936. W 1939 wrócił do kraju, ponownie uwięziony, uwolniony tuż przed śmiercią.

Ja sam przyznaję się do tego, że wymarzona przeze mnie wolna i niezależna Polska, za którą walczyłem i cierpiałem, przedstawia się inaczej.
Wojciech Korfanty