Pochodził z zamożnej rodziny chłopskiej. Ukończył prawo na Uniwersytecie Hawańskim. W czasie studiów zaangażował się w działalność polityczną i rewolucyjną. Uczestniczył w próbach wzniecenia rewolucji w Dominikanie (1947) i Kolumbii (1948). W latach 1950–53 adwokat. W 1953 za próbę zamachu stanu aresztowany i skazany na 15 lat więzienia. Po amnestii w 1955 na emigracji w Meksyku i USA. W 1956 założył „Ruch 26 Lipca”, wrócił na Kubę i rozpoczął rewolucję zakończoną zwycięstwem w 1959. Premier rządu i dowódca sił zbrojnych Kuby od 1959, twórca i I sekretarz Komunistycznej Partii Kuby od 1965, od 1976 przewodniczący Rady Państwa. Wprowadził stopniowo władzę dyktatorską, zdelegalizował i prześladował opozycję polityczną. W 1961 odparł inwazję zorganizowaną przez USA, po czym rozpoczął budowę socjalizmu na Kubie. Nawiązał współpracę z ZSRR, zgodził się na zainstalowanie radzieckich rakiet, co doprowadziło w 1962 do tzw. kryzysu karaibskiego. Wspierał ruchy rewolucyjne w Ameryce Środkowej, Południowej i Afryce. Jego reformy ekonomiczne i socjalne doprowadziły do kryzysu i zacofania gospodarczego kraju oraz wpędziły ludność w ubóstwo.
Socjalizm albo śmierć!
Fidel Castro