Wolter

Wybitna osobowość epoki oświecenia. Poeta,powieściopisarz, publicysta, dramaturg, prawnik,historyk, filozof. Był racjonalistą i deistą, zwolennikiem tolerancji religijnej. Zdobył miano wolnomyśliciela. Głosił hasła równości społecznej, zabiegał o prawa dla mieszczan. Krytykował stosunki feudalne, a zwłaszcza Kościół i arystokrację. Za głoszone idee był więziony w Bastylii, a nawet musiał opuścić Francję. Jego postawa oraz poglądy określone zostały mianem wolterianizmu – jego podstawę stanowił krytycyzm, odrzucenie autorytetów oraz idea tolerancji. Był współtwórcą Wielkiej Encyklopedii Francuskiej. W jego dorobku znalazło się wiele utworów. Listy filozoficzne (1733) uznane zostały za dzieło dające początek myśli oświeceniowej. Przede wszystkim zdobył jednak sławę jako autor Kandyda (1759) – powiastki filozoficznej, w której poddaje krytyce oświeceniową filozofię optymizmu i zachęca do „uprawiania własnego ogródka”, co ma zapewnić człowiekowi szczęśliwe i spokojne życie. Jest także autorem poematu heroikomicznego Dziewica Orleańska oraz Traktatu o tolerancji (1763). Wprowadził do literatury gatunek powiastki filozoficznej.