Wybitny polski humanista. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Najpierw studiował w Akademii Krakowskiej, potem kształcił się za granicą. Kontakty z Janem Zamoyskim przyczyniły się do zdobycia tytułu szlacheckiego oraz zapewniły mu pracę nad zorganizowaniem Akademii w Zamościu, którą potem kierował. Nawiązywał znajomości z wybitnymi humanistami epoki. Pierwsze utwory pisał po łacinie i publikował pod nazwiskiem Simon Simonides. Były to wiersze pochwalne, poematy, tragedie. Tworzył także ody, epigramaty, epitafia (wiersze żałobne), epitalamia (wiersze weselne). Twórczość łacińska zapewniła mu sławę, którą utrwalił jako poeta polskojęzyczny. Najwyższe uznanie zdobył dzięki Sielankom (1614), które pisał już od końca XVI w.W utworach tych ukazywał piękno przyrody, uroki życia wiejskiego. Będąc wnikliwym obserwatorem stosunków panujących na wsi, rzeczywistość opisywał w sposób realistyczny, przedstawiając (m.in.w sielance Żeńcy) także negatywne strony życia chłopów (ciężka praca, wyzysk przez pana, karanie). Jako pierwszy wprowadził do literatury polskiej nazwę gatunku sielanka. Jego twórczość docenili twórcy późniejszych epok, m.in. Adam Mickiewicz.