Peiper Tadeusz

Poeta, teoretyk literatury, dramatopisarz, prozaik.Główny przedstawiciel i twórca programu Awangardy Krakowskiej. Studiował w Polsce i za granicą.Internowany podczas I wojny światowej, przebywał w obozie we Francji, potem wyjechał do Hiszpanii, gdzie nawiązał współpracę z wieloma czasopismami. Także po powrocie do Polski pracował dla „Gońca Krakowskiego” i „Nowej Reformy”. Współredagował „Nową Sztukę” oraz własne czasopismo „Zwrotnica”. Program nowej poezji przedstawił w traktacie Nowe usta (1925) oraz w szkicach Tędy (1930). Jest autorem hasła „3 razy M: Miasto. Masa. Maszyna”. Postulował odrzucenie romantycznych założeń związanych z uczuciowością oraz futurystycznych dążeń do prymitywizmu, uważając, że poezja powinna przybierać formę zwięzłą, posługiwać się wyszukanymi metaforami, w rytmie upodabniać się do prozy. Lat a II wojny światowej spędził we Lwowie, potem został jednak wywieziony w głąb Rosji. Po wojnie wrócił do Polski i nawiązał współpracę z różnymi czasopismami, m.in. z „Twórczością”. Wydał zbiory poezji, np. Życzliwe linie (1924), Raz (1929), powieść autobiograficzną Malat 22 (1936).