Naruszewicz Adam

Poeta, historyk, tłumacz. Pochodził ze zubożałej rodziny magnackiej. Studiował w akademii w Wilnie,a potem w Lyonie. Był członkiem zakonu jezuitów. Należał do grona bliskich współpracowników króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po kasacie zakonu dzięki protekcji króla został biskupem smoleńskim. Angażował się w życie polityczne (uczestniczył w obradach Sejmu Wielkiego, był zwolennikiem Konstytucji 3 maja) i kulturalne kraju (redagował „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, brał udział w słynnych obiadach czwartkowych). Wiadomość o przystąpieniu króla do Targowicy spowodowała, że wycofał się z polityki. Odgrywał rolę poety dworskiego – swoją twórczością uświetniał oficjalne uroczystości, pisał wiersze okolicznościowe. Jest autorem licznych ód, satyr, sielanek, liryków refleksyjnych oraz przekładów. Wiersze poety charakteryzuje zarówno patetyczność, jak i rubaszność, prostota. Łączył w nich poetykę klasyczną (wymogi stawiane poezji dworskiej) z elementami barokowymi. W 1778 ukazało się czterotomowe wydanie jego utworów zatytułowane Dzieła. Opracował także Historię narodu polskiego.