Miłosz Czesław

Wybitny współczesny poeta, eseista, powieściopisarz, tłumacz. Urodził się na Litwie. Na uniwersytecie w Wilnie studiował prawo. Debiutował tomikiem poezji Poemat o czasie zastygłym (1933). Był członkiem poetyckiej grupy Żagary. Pracował w Polskim Radiu. Okres wojenny spędził w Warszawie, angażując się w działalność literacką polskiego podziemia. Powstałe w tym czasie utwory ukazały się w tomie Ocalenie (1945). Po wojnie pracował jako dyplomata w USA i Francji. Potem zdecydował się na emigrację. Początkowo przebywał we Francji, potem w Stanach Zjednoczonych, gdzie na uniwersytecie w Berkeley wykładał literaturę słowiańską. W tym czasie w Polsce jego utwory zostały objęte zakazem druku, a poetę szkalowano. Sytuacja uległa zmianie w roku 1980, kiedy to otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Miłosz to twórca o bogatym dorobku literackim. Jest autorem zbiorów wierszy, m.in. Traktat poetycki (1957), Miasto bez imienia (1969), Gdzie słońce wschodzi i kędy zapada (1974), Traktat moralny (1982), powieści Dolina Issy (1955), Zdobycie władzy (1955), esejów Zniewolony umysł (1953), Rodzinna Europa (1959). Tłumaczył Biblię i anglojęzyczną literaturę. W 1998 za zbiór esejów Piesek przydrożny (1997) otrzymał Nagrodę Nike.