Konopnicka Maria

Pozytywistyczna poetka, nowelistka, tłumaczka.Urodzona w Suwałkach, w rodzinie prawnika o szlacheckim pochodzeniu. Uczęszczała na pensję sakramentek wraz z Elizą Orzeszkową. W 1862 poślubiła ziemianina Jarosława Konopnickiego, z którym w latach 1863-66 przebywała w Wiedniu (w Polsce groziło mu aresztowanie). Po powrocie mieszkali w dzierżawionych majątkach. W 1877 Konopnicka rozstała się z mężem i wraz z szóstką dzieci przeniosła się do Warszawy, gdzie pracowała jako nauczycielka, tłumaczka i publicystka. W 1890 opuściła Warszawę i zamieszkała za granicą. Utrzymywała cały czas kontakt z krajem, publikowała kolejne utwory. Zaprotestowała przeciw represjom wobec strajkujących we Wrześni dzieci, wyrazem jej sprzeciwu wobec germanizacji była Rota (opublikowana dopiero w 1908), a w 1906 brała udział w akcji pomocy więźniom i robotnikom Warszawy. Debiutowała w 1870 r. Do najbardziej znanych utworów Konopnickiej należą m.in. nowele Nasza szkapa, Mendel gdański, Dym, Miłosierdzie gminy piętnujące nędzę najniższych warstw społecznych, Wrażenia z podróży (1884), a także utwory dla dzieci, np. O krasnoludkach i sierotce Marysi (1896).