Joyce James

Prozaik irlandzkiego pochodzenia, uważany za największego eksperymentatora XX-wiecznej literatury.Joyce dzieciństwo spędził w Irlandii, gdzie uczęszczał do szkół prowadzonych przez jezuitów. Już we wczesnej młodości przeżył rozczarowanie katolicyzmem. Potem studiował języki nowożytne w Dublinie. W 1904 opuścił Irlandię i większość życia spędził w Paryżu (przebywał też we Włoszech i Szwajcarii). Przez pewien czas jego sekretarzem był Samuel Beckett. Joyce debiutował tomem poezji Muzyka kameralna (1907), potem zajął sięprozą: Dublińczycy (1914), Portret artysty z czasów młodości (1916), Tułacze (1918). Największą sławę przyniósł mu trudny w lekturze ze względu na zastosowanie techniki strumienia świadomości Ulisses (1922). Joyce opisał tu 24 godziny z życia trzech dublińczyków, posługując się przy tym różnymi konwencjami literackimi, odnosząc się do wszystkich aspektów życia – społecznego, rasowego, filozoficznego, ale też erotycznego, często w obscenicznym ujęciu. Dzieło Joyce’a wywołało skandal – w Nowym Jorku został publicznie spalony nakład książki, a do Wielkiej Brytanii nie wolno było przywozić zagranicznych wydań dzieła. Joyce, który udoskonalił technikę strumienia świadomości, chętnie eksperymentował z językiem.