Jasieński Bruno

Poeta, dramaturg dwudziestolecia międzywojennego.Jeden z czołowych polskich futurystów, którzy negowali dziedzictwo kulturowe, zachwycali się postępem i urbanizacją, słynęli z ekstrawaganckich zachowań. Jasieński urodził się na Kielecczyźnie, maturę zdał w Moskwie, gdzie przebywał z rodziną.Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1919 założył z Czyżewskim i Młodożeńcem futurystyczny klub Katarynka. Współtworzył manifesty futurystyczne (stosowano w nich fonetyczną pisownię): Jednodńuwka futurystuw i Nuż w bżuhu. Sympatyzował z ruchem komunistycznym. W 1925 wyjechał do Paryża, gdzie założył agitacyjny teatr Polska Scena Robotnicza. Gdy władze francuskie zmusiły go do opuszczenia kraju, udał się w 1929 do ZSRR. Mimo że przyjął radzieckie obywatelstwo i wstąpił do partii komunistycznej, w latach 30. padł ofiarą czystek stalinowskich – został aresztowany i skazany na 15 lat obozu. Zmarł w drodze na zesłanie. Utwory Jasieńskiego, w których pobrzmiewają idee futuryzmu, komunistyczne poglądy autora, echa ekspresjonizmu, katastrofizmu i groteska, to m.in. Nogi Izoldy Morgan (1923), wiersze But w butonierce (1921), wiersze Pieśń o głodzie (1923), Słowo o Jakubie Szeli (1926), powieść katastroficzna Palę Paryż (1928), Bal manekinów (1931),  (1932-33) .