Iwaszkiewicz Jarosław

Współczesny dramatopisarz, prozaik, poeta, eseista. Urodził się pod Kijowem, w niezamożnej rodzinie ziemiańskiej. W Kijowie rozpoczął studia prawnicze i muzyczne, w 1918 przyjechał do Warszawy i związał się z kręgiem poetów skupionych wokół pisma „Pro Arte et Studio” i kabaretem Pod Picadorem. Był współtwórcą Skamandra. Pracował w redakcji „Kuriera Polskiego” (1920-23), był sekretarzem marszałka Sejmu Macieja Rataja(1923-25). Od 1924 związany też z „Wiadomościami Literackimi”.Podróżował po Europie. W 1928 zamieszkał w Stawisku – majątku teściów, gdzie podczas okupacji udzielał schronienia pisarzom i artystom.Po wojnie był prezesem Związku Literatów Polskich i posłem na Sejm. Współpracował z m.in.: „Życiem Literackim”, „Nowinami Literackimi”,„Twórczością”. Iwaszkiewicz debiutował wierszem Lilith (1915) na łamach pisma „Pióro”. Napisał m.in. powieść poetycką Wieczór u Abdona (1923), opowiadania: Panny z Wilka (1933), Brzezina (1933), Młyn nad Utratą (1936), Matka Joanna od Aniołów (1946), Stara cegielnia (1946), Młyn nad Lutynią (1946), Kochankowie z Marony (1961), powieść Sława i chwała (1956-62). Bohaterowie Iwaszkiewicza, mający bogate życie wewnętrzne, są często wrażliwi, niespełnieni, naznaczeni tragizmem (częsty motyw przedwczesnej śmierci).