Dante Alighieri

Włoski pisarz i poeta. Urodził się we Florencji. Studiował retorykę, gramatykę, filozofię, literaturę, teologię. Założył rodzinę i miał dzieci, ale przedtem przeżył nieszczęśliwą miłość do Beatrycze Portinari, którą uwiecznił w swoich utworach. Bardzo angażował się w życie polityczne Florencji – należał do frakcji białych gwelfów. Kiedy ta przegrała, a do władzy doszli czarni, skazano Dantego na grzywnę i dwa lata wygnania. Niepodporządkowanie się temu wyrokowi przypłacił wygnaniem z rodzinnego miasta w 1302. Dante, którego skazano zaocznie na śmierć, tułał się po różnych dworach. Zmarł w Rawennie. Napisał pamiętnik Nowe życie (1292-94), w którym opisał historię swojej miłości do Beatrycze. Jej postać pojawia się też w Boskiej komedii (1306-21) – napisanym po włosku poemacie składającym się z trzech części, którego bohater podróżuje przez Piekło, Czyściec (oprowadza go Wergiliusz) i Raj (przewodniczką jest Beatrycze). W dziele De Monarchia (1312-17) Dante opowiedział się za rozdziałem władzy świeckiej od duchownej. Dante, którego najważniejsze dzieło było syntezą średniowiecza, stał się prekursorem renesansu.