Baczyński Krzysztof Kamil

Najwybitniejszy wojenny poeta „rocznika dwudziestego”,dla którego przeżyciem pokoleniowym była wojna. Urodzony w Warszawie, był synem znanego krytyka literackiego i autorki podręczników. Absolwent elitarnego liceum Stefana Batorego, należał do socjalistycznej organizacji młodzieżowej. Podczas okupacji rozpoczął tajne studia polonistyczne.Przyjaźnił się m.in. z Andrzejewskim i Iwaszkiewiczem. W 1942 poślubił Barbarę Drapczyńską, dla której pisał przepiękne wiersze o miłości. W 1943 Baczyński, mimo słabego zdrowia(był wątły, cierpiał na astmę), wstąpił do Szarych Szeregów. W powstaniu służył w słynnym batalionie „Zośka”. Zginął w czwartym dniu walk, mając 23 lata. Baczyński, porównywany do Słowackiego i Norwida, debiutował w 1936, ale najważniejszy okres jego twórczości przypada na czas okupacji. Zdążył wydać jedynie część swoich wierszy: Zamknięty echem (1940), Dwie miłości (1940), Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944). W jego utworach dominuje przeczucie nadciągającej katastrofy. Widać w nich rozdarcie między pragnieniem bycia artystą a obowiązkiem walki za ojczyznę. Rozstrzygnięcie tego dylematu kosztowało młodego poetę życie.