– skórka korzenia = ryzoderma (zbudowana jest z jednej warstwy cienkościennych komórek, ściśle przylegających do siebie; niektóre komórki przekształcają się we włośniki),
– kora pierwotna (utworzona jest z komórek miękiszowych o cienkościennych ścianach, z licznymi przestworami międzykomórkowymi; jest to tzw. miękisz kory),
– śródskórnia = endoderma (zbudowana jest z komórek o grubych ścianach komórkowych, które ściśle przylegają do siebie, otaczając walec osiowy; stanowi najbardziej wewnętrzną warstwę kory pierwotnej),
– walec osiowy (zajmuje centralną część korzenia),
– wiązki przewodzące (znajdują się w obrębie walca, zawierają pasma tkanki przewodzącej, o naprzemianległym, promienistym układzie pasm drewna i łyka pierwotnego),
– okolnica = perycykl (stanowi najbardziej zewnętrzną warstwę walca osiowego, składa się z jednej lub kilku warstw komórek miękiszowych, które zachowują zdolność do podziałów, dzięki czemu dają początek korzeniom bocznym).
Budowa pierwotna korzenia (Podbielkowski i in., 1987)
Taką budowę korzenia posiadają przez całe życie paprotniki i część roślin okrytonasiennych, których korzenie nie przyrastają na grubość. U roślin nagonasiennych i dużej części roślin okrytonasiennych występuje przyrost na grubość, będący wynikiem działalności merystemów bocznych. Powstają wówczas tkanki wtórne, których układ określany jest jako budowa wtórna.