rzecz. ż, br. lm
odrzucenie dóbr materialnych i wygód połączone często z umartwieniem ciała.
Pustelnik żył wiele lat w całkowitej ascezie (Ms. lp, ident w C. lp). Miał niewielką chatkę w środku puszczy, którą opalał znalezionym drewnem, a żywił się wyłącznie owocami leśnymi i grzybami, które suszył na zimę.
KOMENTARZ
Asceza często wynika z pobudek religijnych. Wyrzekanie się jakiejkolwiek wygody, spożywanie pokarmów w absolutnie niezbędnych ilościach, umartwianie ciała zazwyczaj łączą się z medytacją i dążeniem do uzyskania duchowej doskonałości.