1. ‘obszar pozbawiony widocznych przejawów życia, pozbawiony wody’; 2. ‘pustkowie, ziemia niezamieszkana, nieuprawiana’; 3. dialektalnie ‘miejsce gołe, puste’; od XIV w.; pochodzi od psłow. *pustyńi ‘pusty, niezamieszkały teren, pustka, pustkowie’ utworzonego od psłow. przymiotnika *pustъ ‘opuszczony, opróżniony, niczym nienapełniony’; por. też czes. pustina ‘pustkowie’ oraz ros. pustýnja ‘pustynia’, pústynja / pústyn ‘pustelnia, erem’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta