zupełność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zuˈpɛwnɔɕʨ̑], AS: [zupeu̯ność]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co zupełne, całkowicie, kompletne; pełnia
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) w zupełności
- synonimy:
- (1.1) całkowitość, kompletność
- antonimy:
- (1.1) niepełność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. zupełny
- przysł. zupełnie
- czas. uzupełnić, uzupełniać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) completeness
- arabski: (1.1) تمام
- łaciński: (1.1) plenitudo ż
- rosyjski: (1.1) полнота ż
- włoski: (1.1) compiutezza ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.