zbuntowany (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który uległ buntowi

przymiotnik

(2.1) wykazujący cechy buntu

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od zbuntować

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) buntownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zbuntowanie n

czas. zbuntować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rebel; (2.1) insurgent, mutinous, rebellious; (3.1) rebelled

źródła: