utrwalić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. utrwalać)

(1.1) aspekt dokonany od: utrwalać

czasownik zwrotny dokonany utrwalić się (ndk. utrwalać się)

(2.1) aspekt dokonany od: utrwalać się
odmiana:
przykłady:
(1.1) Któż zdoła utrwalić me słowa, / potrafi je w księdze umieścić?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utrwalacz mrz/mos, utrwalenie n, utrwalanie n
przym. trwały
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: utrwalać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: utrwalać się
  • kaszubski: (1.1) ùtrwalëc, umòcnic; (2.1) ùtrwalëc sã, umòcnic sã
źródła:
  1. Księga Hioba 19,23, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Władysław Borowski).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.