uprzedmiotowienie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌupʃɛdmʲjɔtɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [upšedmʹi ̯otovʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od uprzedmiotowić
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik uprzedmiotowienie dopełniacz uprzedmiotowienia celownik uprzedmiotowieniu biernik uprzedmiotowienie narzędnik uprzedmiotowieniem miejscownik uprzedmiotowieniu wołacz uprzedmiotowienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. uprzedmiotawiać, uprzedmiotowić
- czas. przedmiot m
- przym. przedmiotowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) objectification
- francuski: (1.1) chosification ż, instrumentalisation ż, rzad. objetisation ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.