ukończenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌukɔ̃j̃n͇ˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [ukõĩ ̯ṇčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od ukończyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ukończenie dopełniacz ukończenia celownik ukończeniu biernik ukończenie narzędnik ukończeniem miejscownik ukończeniu wołacz ukończenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nieukończenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. ukończyć
- rzecz. końcówka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) completion, ukończenie szkoły, studiów: graduation
- arabski: (1.1) إنهاء
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.