troj (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
traoj • troü
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ślub (wierności małżeńskiej)[1][2]
(1.2) dawać ślub, brać ślub (kościelny)[2]

przymiotnik

(2.1) wierny[2]
odmiana:
(1.1-2) lp troj; lm troja
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) trou, trouj
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: trojn • gətrout
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 308.
  2. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 456.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.