strzępić sobie język (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsṭʃɛ̃mpʲiʨ̑ ˈsɔbʲjɛ ˈjɛ̃w̃zɨk], AS: [sṭšẽmpʹić sobʹi ̯e i ̯ẽũ̯zyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) pot. mówić dużo, niepotrzebnie, na próżno^[1]

odmiana:

(1.1) zob. strzępić, „sobie język” nieodm., w formach zaprzeczonych - „języka”

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. strzępić język, paplać; posp. strzępić jęzor, strzępić sobie jęzor, strzępić ozór, strzępić sobie ozór, chlapać jęzorem, chlapać ozorem

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: