stattlich (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ˈʃtatlɪç]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) majestatyczny, poważny

(1.2) niemały, pokaźny, wydatny, duży, spory, znaczny

(1.3) świetny, wspaniały

odmiana:

(1.1-3)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der stattliche ein stattlicher stattlicher	die stattliche eine stattliche stattliche	das stattliche ein stattliches stattliches	die stattlichen stattlichen stattliche
Gen.	słaba mieszana mocna	des stattlichen eines stattlichen stattlichen	der stattlichen einer stattlichen stattlicher	des stattlichen eines stattlichen stattlichen	der stattlichen stattlichen stattlicher
Dat.	słaba mieszana mocna	dem stattlichen einem stattlichen stattlichem	der stattlichen einer stattlichen stattlicher	dem stattlichen einem stattlichen stattlichem	den stattlichen stattlichen stattlichen
Akk.	słaba mieszana mocna	den stattlichen einen stattlichen stattlichen	die stattliche eine stattliche stattliche	das stattliche ein stattliches stattliches	die stattlichen stattlichen stattliche

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Stattlichkeit ż

przym. statiös

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: