ryŋḱ (język wilamowski)

ryŋḱ (1.1)
ryŋḱ (1.3)
ryŋḱ (1.4)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
rynk • ryng
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pierścień[1]
(1.2) krąg[1]
(1.3) rynek[1]
(1.4) plac handlowy[1]
odmiana:
(1.1-4) lp ryŋḱ; lm ryŋḱ
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. ryŋla n
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. ring < prazachgerm. *hring < pragerm. *hringaz.
por. ang. ring, duń. ring, niderl. ring, niem. Ring, śląski Ring, szw. ring
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 354.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.