provokation (język duński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) prowokacja
- odmiana:
- (1.1) en provokation, provokationen, provokationer, provokationerne
- przykłady:
- (1.1) Studentens provokation bestod i, at han tog et rødt slips på. → Prowokacja studenta polegała na założeniu czerwonego krawatu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. provokatør
- czas. provokere
- przym. provokatorisk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.