pościg (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ściganie kogo lub czego

(1.2) przen. przesadne staranie się, by coś zdobyć

(1.3) grupa osób biorąca udział w gonitwie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gonitwa, pogoń, ściganie

(1.2) dążenie, zabieganie, gonitwa, pogoń

(1.3) pogoń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. pościgowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pursuit; (1.2) pursuit; (1.3) pursuers
• francuski: (1.1) poursuite ż; (1.2) poursuite ż; (1.3) poursuivants m lm
• hiszpański: (1.1) persecución ż; (1.2) búsqueda ż, persecución ż; (1.3) perseguidores m lm
• niemiecki: (1.1) Verfolgung ż, Verfolgungsjagd ż; (1.2) Jagd ż; (1.3) Verfolger m lm
• włoski: (1.1) inseguimento m

źródła: