pii (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲiː], AS: [pʹ•i], zjawiska fonetyczne: dł. sam.
-
- znaczenia:
wykrzyknik onomatopeiczny
- (1.1) dźwięk. onomatopeja imitująca słaby głos zwierzęcia, człowieka lub urządzenia elektronicznego[1]
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Z ukrytego gniazda dochodziło cichuśkie: pii, pii...
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pi
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Mirosław Bańko, Słownik onomatopei czyli wyrazów dźwięko- i rucho-naśladowczych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978-83-01-15799-9, s. 129.
pii (język aczoli)
pii (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) woda[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alfred Malandra, A New Acholi Grammar, Eagle Press, 1955, s. IV.
pii (język fiński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.