perturbation (język angielski)
rzeczownik
- (1.1) zamieszanie, zakłócenie, zamęt, poruszenie, niepokój
- (1.2) perturbacja
- odmiana:
- lp perturbation; lm perturbations
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. perturb
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
perturbation (język francuski)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) perturbacja
- (1.2) w szerszym rozumieniu zamieszanie, zakłócenie, zamęt, poruszenie, niepokój
- odmiana:
- (1) lp perturbation; lm perturbations
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. perturbateur
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
perturbation (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) zakłócenie, zaburzenie, perturbacja
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.