pejzan (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpɛjzãn], AS: [pei ̯zãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. obraź. chłop, mieszkaniec wsi[1]
- (1.2) przest. poddany[2]
- (1.3) środ. głupi, nieokrzesany człowiek[3]
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Niejeden głodny pejzan by im pozazdrościł. Jak cudnie się pokazują stare! — wskazał na kilka pawi.[4]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wieśniak, chłop
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pejzanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. paysan → wieśniak; wiejski[1]
- uwagi:
- por. pejzaż
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 Władysław Stanisław Reymont: Rok 1794, str. 30
- ↑ Rozprawy Komisji Językowej, Tomy 29-31, Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Zakład Narodowy im. Ossolinskich, 1984
- ↑ Socjolingwistyka, wydanie 11, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, str. 178
- ↑ Władysław Stanisław Reymont: Rok 1794, str. 148
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.